تقابل افراط گرایی و عدالت خواهی (تأملی در سیره علوی)

تقابل افراط گرایی و عدالت خواهی (تأملی در سیره علوی) حجت الاسلام محمد سروش محلاتی 1 1- استاد حوزه علمیه قم و عضو هیأت علمی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه خلاصه برای داشتن درکی درست از افراط گرائی می‌توان سیره امیرالمؤمنین (ع) را به عنوان شاخص عدالت محوری مورد بررسی قرار داد. در پایان دوره خلیفه سوم، بسیاری از مسلمانان بر علیه او قیام کردند و فضای تند سیاسی، عده‌ای را به افراط گرایی سوق داد و با استقرار دولت علوی افراط گرایی از دو سو، این دولت را در محاصره خود گرفت، عده‌ای از جبهه مخالفان همانند خوارج به معارضه برخاستند و برخی دیگر از جبهه دوستان از سر عشق و علاقه به تند روی پرداختند. این دوستان که شاخص عدالت را کنار گذاشتند، می‌خواستند با تحمیل رأی و اِعمال فشار برای بیعت گرفتن ، به زندان افکندن متهمان ، برخورد خشن با همه مخالفان ، حذف عناصر عاقل و اقدامات تند علیه دشمنان، دولت علوی را «تحکیم» کرده و نظام را «تثبیت» کنند و در این بین امیرالمؤمنین (ع) به شدت در برابر این گروه افراطی و خواسته‌های آنان مقاومت می‌کرد. کلیدواژه‌ها: عدالت ، افراط ، بیعت ، انقلاب نویسنده مسئول: حجت الاسلام محمد سروش محلاتی، حوزه علمیه قم و پژوهشگاه حوزه و دانشگاه e.mail: [email protected]